Noc cicha, co trochę dziwiło po doświadczeniach z Manaslu. Niestety dokuczały mi bóle brzucha, ale coś podobnego przerabiałam wcześniej po lądowaniu w La Paz, więc nie panikowałam. A że wysokość lotniska mniejsza, to i sensacje mniej burzliwe. Pobudka o 6, rano w pokoju 13 stopni. Wymarsz po śniadaniu (nie szarżowałam z jedzeniem) do Namche Bazar. Podejście około 800 m, trasa 9,75 km zajęła nam niecałe 7 godzin (z lunchem i punktami kontrolnymi). Podchodzenia było 1053 m, zejścia 268 m. W tym dniu wkraczamy na teren Parku Narodowego Sagarmatha. Namcze Bazar to największa miejscowość na trasie trekkingu położona na wysokości 3440 m n.p.m. Dwa noclegi mieliśmy w hotelu Hill-Ten, którego największą i jednocześnie jedyną atrakcją jest położenie z ładnym widokiem na okolicę. Pokoje kiepskie, chociaż z toaletami (działały tak sobie). Na zewnątrz robiło się coraz zimniej ale grupa twardo poszła zwiedzać city. Ja skorzystałam z ciepłego prysznica, więc z mokrymi włosami mogłam już tylko wsunąć się do śpiwora. Chmury widowiskowo schodziły wgłąb doliny otulając całe miasto. Kolejna odsłona hotelu nastąpiła w trakcie kolacji - jedzenie obrzydliwe (zgodna ocena grupy), ja korzystałam z przywleczonych obiadków LyoFood (liofilizaty całkiem, całkiem). Następnego dnia czekało nas tylko krótkie wejście aklimatyzacyjne więc grupa postanowiła zintegrować się przy rumie (zakup miejscowy). Ponieważ nie ufam swojemu organizmowi na wysokościach powyżej 3000 m n.p.m. integrowałam się krótko przy herbatce i o godziwej porze poszliśmy z Maćkiem spać. Ale zabawa była chyba przednia bo mieszkający w hotelu Francuzi pytali nas, czy jesteśmy z Rosji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz